"Ζούμε σε μια ταινία τρόμου. Ακούει κανείς;" Το ημερολόγιο μιας μητέρας που μεγαλώνει την κόρη της στη Γάζα

"Όσο γράφω ακούγονται εκρήξεις. Είναι τόσο κοντά, τα έπιπλα τρίζουν και τα φωτιστικά κουνιούνται. Λέγεται πως γίνονται συζητήσεις για κατάπαυση πυρός αλλά εδώ η αίσθηση είναι διαφορετική. Ζω σε μια ταινία τρόμου - γράφει η Rania Elhilou σε ένα συγκλονιστικό άρθρο της σήμερα στο Salon.com.

Μόλις έξι ώρες την ημέρα έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά την Τρίτη το δικό μας λειτούργησε μόλις για δύο ώρες, επειδή μια βόμβα χτύπησε κάποια υποδομή στην περιοχή. Αρχίσαμε να κατασκηνώνουμε στο κέντρο του διαμερίσματός μας, όσο πιο μακριά από τα παράθυρα... Η Rania Elhilou και η 5χρονη κόρη της 

 Σκέφτομαι πως η Γάζα ήταν ήδη σε άθλια κατάσταση πριν τις βομβιστικές επιδρομές. Η ανεργία ήταν υψηλή, η επισιτιστική βοήθεια ήταν κάτι το σύνηθες και οι άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε πόσο χειρότερα είναι τώρα.  

Η κόρη μου Joudi είναι μόλις 5 και έχει ήδη ζήσει τρεις περιόδους βομβαρδισμών- για πρώτη φορά στην μήτρα μου το 2008-09, στη συνέχεια το 2012 και τώρα το 2014. Μπορώ να διακρίνω την απορία στο βλέμμα της. Τι μπορώ να της πω; Ποια είναι η κατάλληλη λέξη για να περιγράψει την κατάσταση;   Τουλάχιστον είμαστε ζωντανοί. Το πάρκο πίσω από την πολυκατοικία μας βομβαρδίστηκε και η έκρηξη συγκλόνισε ολόκληρη την περιοχή. Ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός. Δεν υπάρχει δρόμος στη Γάζα που να είναι ασφαλής.   Το επόμενο πρωί είδαμε ότι θα ξεμέναμε από γάλα. Ο σύζυγός μου αποτόλμησε να πάει σε ένα κοντινό κατάστημα. Όσο έλειπε η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά για κάθε δευτερόλεπτο που ήταν μακριά. Αποδείχτηκε πως όλα έγιναν για το τίποτα. Το κατάστημα είχε επίσης ξεμείνει από το γάλα. Τώρα πρέπει να βρούμε άλλες επιλογές για να ταΐσουμε το μωρό μας.   Αισθάνομαι ότι  δεν υπάρχει τέλος στον ορίζοντα. Εν τω μεταξύ, τα σημεία διέλευσης και τα σύνορα στη Γάζα είναι μόνο σποραδικά ανοιχτά. Πολύ λίγα τρόφιμα ή καύσιμα φτάνουν στο εσωτερικό. Η ζημιά είναι πολύ εκτεταμένη - σε γεωργικές εκτάσεις, κτίρια και πολλές άλλες υποδομές. Τα αποθέματα νερού της Γάζας είναι σε κίνδυνο, διότι είναι πολύ επικίνδυνο να γίνουν επείγουσες επισκευές σε τμήματα του δικτύου που καταστράφηκαν από τις βομβιστικές επιθέσεις. Μέχρι στιγμής, ο ΟΗΕ εκτιμά πως περισσότεροι από 600.000 άνθρωποι έχουν χάσει την πρόσβαση στο νερό και το μισό αποχετευτικό δίκτυο είναι εκτός λειτουργίας. Μόνο χειρότερα μπορεί να γίνει.   Μόλις έξι ώρες την ημέρα έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά την Τρίτη το δικό μας λειτούργησε μόλις για δύο ώρες, επειδή μια βόμβα χτύπησε κάποια υποδομή στην περιοχή. Αρχίσαμε να κατασκηνώνουμε στο κέντρο του διαμερίσματός μας, όσο πιο μακριά από τα παράθυρα. Τα θραύσματα από τα γυαλιά μπορούν να προκαλέσουν περισσότερους τραυματισμούς.   Κοιμηθήκαμε ελάχιστα για μια εβδομάδα. Ήταν μια περίοδος γεμάτη ένταση. Οι βομβιστικές επιθέσεις από θάλασσα και αέρα ήταν συνεχόμενες και άκουγα τους ήχους των πυραύλων εκτόξευσης. Ένα σπίτι στο οικοδομικό τετράγωνο του αδελφού μου βομβαρδίστηκε χθες. Εμείς αφήσαμε το διαμέρισμά μας τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, γιατί οι βόμβες έπεφταν πολύ κοντά. Ας ελπίσουμε ότι θα επιστρέψουμε σε μια-δυο μέρες. Δεν είμαστε μόνοι. Χιλιάδες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους με τίποτα περισσότερο από τα ρούχα στις πλάτες τους.   Τα λόγια δεν επαρκούν για να περιγράψω αυτό που συμβαίνει εδώ. Η φωνή μου είναι μόνο μία από το ένα εκατομμύριο που βασανίζονται σε αυτόν τον ατέρμονο εφιάλτη. Υπάρχει κάποιος που να ακούει εκεί έξω;   Τώρα ζούμε με ακόμη περισσότερο φόβο για τις χερσαίες επεμβάσεις. Κάνουμε σχέδια διαφυγής για κάθε δευτερόλεπτο που περνά. Οι τσάντες μας είναι γεμάτες με τα διαβατήρια μας, χρήματα και τιμαλφή. Δεν φοράμε ποτέ πιτζάμες και είμαστε πάντα σε ετοιμότητα για να βγούμε έξω ή να συναντήσουμε το Θεό.   Επικοινωνούμε συνεχώς με τους φίλους, την οικογένειά μας και τους συναδέλφους μας για να δούμε αν είναι καλά, αλλά τι μπορούμε να πούμε ο ένας στον άλλο; Ο αριθμός των θανάτων και των τραυματιών συνεχίζει να αυξάνεται.   Το γενναίο προσωπικό μαζί με την αμερικανική ανθρωπιστική οργάνωση ΑNERA για την οποία εργάζομαι προσπαθεί παρά τις αντίξοες συνθήκες να διοχετεύσει φάρμακα και ιατρικές προμήθειες σε τοπικά νοσοκομεία που έχουν πια εξαντλήσει τους πόρους τους. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε, αλλά ακόμη και το να ανακουφίσεις όσους έχουν ανάγκη είναι ένα επικίνδυνο, και απειλεί τις ζωές μας.   Όλοι έχουν εξαντληθεί από την παραφροσύνη της πρόσφατης βίας και τη χρόνια φθορά της δυστυχίας. Νιώθω απελπισμένη και αβοήθητη, καθώς κάθομαι εδώ και αναρωτιέμαι τι θα συμβεί στη ζωή μου και το παιδί μου.   Αν επιβιώσουμε από όλα αυτά για ακόμη μια φορά, τότε θα έρθει η ώρα να σηκωθούμε, να εκτιμήσουμε τη ζημιά και να αρχίσουμε την ανοικοδόμηση της Γάζας και των ζωών μας.  Για ακόμη μια φορά."

Μετάφραση για το LIFO.gr: Θανάσης Χαραμής

 Πηγή: www.lifo.gr